Παναγία Μηλεσιώτισσα

Facebook Posts

This message is only visible to admins.
Problem displaying Facebook posts. Backup cache in use.
Click to show error

Error: Error validating access token: The session has been invalidated because the user changed their password or Facebook has changed the session for security reasons. Type: OAuthException

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΗΛΕΣΙΩΤΙΣΣΑ

2 years ago

Όσιος Ακάκιος ο Νέος, ο Καυσοκαλυβίτης Eι και νέος συ Aκάκιε τοις χρόνοις,Aλλ’ ουν παλαιούς υπερήρας τοις πόνοις.Ο Όσιος Ακάκιος έζησε και ανεδείχθη κατά τους σκοτεινούς χρόνους της Τουρκοκρατίας. Γεννήθηκε μάλλον λίγα χρόνια μετά το έτος 1630 μ.Χ., στο χωριό Γόλιτσα των Αγράφων, της (τότε) επαρχίας Φαναρίου και Νεοχωρίου, στη σημερινή κοινότητα Αγίου Ακακίου του νομού Καρδίτσας. Οι γονείς του, ευσεβείς και ενάρετοι Χριστιανοί, με την εργασία τους κατόρθωσαν στα δύσκολα εκείνα χρόνια να εξασφαλίσουν τα αναγκαία της ζωής τους με αυτάρκεια και στοργικά είχαν αφοσιωθεί στην ανατροφή των δύο παιδιών τους που τους χάρισε ο Θεός. Όμως ο πρόωρος θάνατος του πατέρα συγκλόνισε την οικογένεια και επισκίασε την ευτυχία τους.Ο Αναστάσιος, αυτό ήταν το κοσμικό όνομα του Οσίου, έμεινε ορφανός σε πολύ μικρή ηλικία. Η μητέρα τους με τη βαθιά χριστιανική πίστη και την ευσέβειά της αγωνίζεται αγώνα σκληρό «πρὸς τὰ τῆς χηρείας δεινά» και αναλαμβάνει μόνη της το βάρος της οικογενειακής ευθύνης. Εργάζεται αγόγγυστα για να συντηρήσει τα δύο ανήλικα παιδιά της και να τα αναθρέψει με παιδεία και νουθεσία Κυρίου.Πολύ σύντομα στο πλευρό της γυναίκας του βρέθηκε και ο μικρός Αναστάσιος, για να αναλάβει και εκείνος ένα μέρος από τις ευθύνες για τη συντήρηση της οικογένειάς του.Ο λόγος του Ευαγγελίου είχε συγκλονίσει από νωρίς την καρδιά του Αναστασίου και η φλόγα της θείας αγάπης θέρμαινε την παιδική του ψυχή. Ένιωθε ζωηρά και πολύ έντονα την κλίση και τον ζήλο προς τον μοναχικό βίο. Γι' αυτό απέφευγε τον θόρυβο του κόσμου και αναζητούσε συχνά την ησυχία σε τόπους ερημικούς. Εκεί, αφοσιωμένος στον Θεό, διέθετε όλο τον χρόνο του στην προσευχή και τη νηστεία. Σύντομα αποφάσισε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και σε ηλικία είκοσι τριών ετών έφυγε προς τα μέρη της Ζαγοράς Βόλου. Κατέληξε στο μοναστήρι της Σουρβιάς, που είχε χτίσει ο Όσιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω, το οποίο βρίσκεται στην περιοχή της Μακρυνίτσας Βόλου και είναι αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα.Όταν έφθασε στο μοναστήρι τον υποδέχθηκαν με καλοσύνη. Παρουσιάσθηκε στον ηγούμενο και με όλο τον σεβασμό ανέφερε τον σκοπό της επισκέψεώς του. Εκείνος τον άκουσε με προσοχή και του εξήγησε με κάθε λεπτομέρεια τις δυσκολίες της μοναχικής ζωής, αλλά και το αυστηρό πρόγραμμα της μονής. Ο Αναστάσιος όμως επέμενε, δίνοντας την υπόσχεση πως με την βοήθεια του Θεού θα υπερνικήσει όλα τα εμπόδια και θα ανταποκριθεί στα καθήκοντα που όριζε η μοναχική πολιτεία. Ο ηγούμενος, ως έμπειρος πνευματικός, διέγνωσε τον ένθεο ζήλο του Αναστασίου και διαπίστωσε την αμετακίνητη και σταθερή απόφασή του να μονάσει. Έτσι τον δέχθηκε στο μοναστήρι. Εκεί ο Αναστάσιος εκάρη μοναχός με το όνομα Ακάκιος. Και την ίδια νύχτα που δέχθηκε το αγγελικό σχήμα και περιεβλήθηκε το μοναχικό ένδυμα, αξιώθηκε με θεία οπτασία. Είδε σαν να βαστούσε στα χέρια του μια αναμμένη λαμπάδα, που είχε φως υπέρλαμπρο και φώτιζε όλο τον τόπο εκείνο.Ο νέος μοναχός με την συμπεριφορά, την εργατικότητα και την πνευματικότητά του κέρδισε την αγάπη και την συμπάθεια όλων των πατέρων της μονής. Όμως, οι ανάγκες και οι απαιτήσεις του μοναστηριού δεν τον ικανοποιούσε πλέον, διότι πολύ σύντομα είχε κατακτήσει τις μοναχικές αρετές του απλού μοναχού και η ψυχή του αναζητούσε άλλο χώρο για απόλυτη ησυχία και μεγαλύτερη άσκηση.Έτσι, μεταξύ των ετών 1660-1670 μ.Χ., αναχωρεί για το Άγιον Όρος. Αρχικά ο Όσιος κατευθύνθηκε στην περιοχή της Μεγίστης Λαύρας και κατέφυγε σε κάποιο σπήλαιο, κοντά στη «Σκήτη του Καυσοκαλύβη», όπου ασκήτεψε για ένα χρονικό διάστημα. Το ενδιαφέρον του για την όσο το δυνατόν καλύτερη μόρφωσή του, τον οδήγησε στο να ακολουθήσει ένα πρόγραμμα ασκήσεως και πνευματικής εργασίας. Χωρίς καμιά καθυστέρηση επισκέπτεται μοναστήρια και σκήτες, ερημητήρια ησυχαστών και σπήλαια ασκητών και αναζητεί, «ὡς ἐλαφρῶς διψώσα ἐπὶ τᾶς πηγᾶς τῶν ὑδάτων», τους εκλεκτούς και δοκιμασμένους μοναχούς. Υποτάσσεται πρόθυμα σε αυτούς, συνεργάζεται μαζί τους και μαθητεύει με υπομονή κοντά τους.Ο Όσιος φθάνει τελικά στο μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου και μετά από σύντομη επίσκεψη σε αυτό απομακρύνεται σε ερημική τοποθεσία επάνω στο μοναστήρι, για να ησυχάσει. Εκεί έμεινε πολύ καιρό και κάθε Σάββατο κατέβαινε στο μοναστήρι και εκκλησιαζόταν.Επόμενος σταθμός του ήταν η σκήτη του Παντοκράτορος, όπου συναντήθηκε με τον γνωστό από το μοναστήρι της Σουρβιάς γέροντα πνευματικό του, που είχε έλθει από τη Ζαγορά του Βόλου για να σπουδάσει τη βυζαντινή μουσική. Ο γέροντας χάρηκε πάρα πολύ όταν συναντήθηκε με τον Όσιο και ζήτησε να τον πάρει μαζί του ως μοναχό. Εκείνος όμως ζήτησε την ευχή του και τον παρακάλεσε να μην επιμείνει, διότι ήθελε να ασκητέψει μόνος του.Ύστερα από την συνάντηση αυτή ο Όσιος έφυγε από τη σκήτη του Παντοκράτορος προς άγνωστη κατεύθυνση και με συμβουλή του γέροντος πνευματικού Γαλακτίωνος ήλθε στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, επάνω στη Μεταμόρφωση, για να μονάσει. Εκεί ασκητεύοντας παρέμεινε είκοσι ολόκληρα χρόνια.Κάποτε ο Όσιος Ακάκιος είδε τον Όσιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη (τιμάται 13 Ιανουαρίου), με κάτασπρη και αστραφτερή ιερατική στολή, να περιφέρεται και να θυμιατίζει όλο το ναό και ένα πλήθος μοναχών με την ίδια λευκή στολή να τον ακολουθούν. Και όταν ο Όσιος Ακάκιος ρώτησε, «ποιοι ήσαν αυτοί που τον συνόδευαν», ο Όσιος Μάξιμος απάντησε: «Είναι όλοι εκείνοι οι Όσιοι Πατέρες από την περιοχή των Καυσοκαλυβίων, οι οποίοι χάρις σε αυτόν ευρήκαν τη σωτηρία τους».Επειδή τα χρόνια περνούσαν και η περιοχή που ασκήτευε ο Όσιος ήταν δύσβατη και άνυδρη, αναγκάσθηκε να μετακινηθεί χαμηλότερα προς τη θάλασσα, προς το ακρωτήρι της Αθωνικής Χερσονήσου, εκεί όπου βρίσκεται η σημερινή σκήτη των Καυσοκαλυβίων (Αγίας Τριάδος). Εκεί ο Όσιος αναζήτησε την κατοικία του σε ένα μικρό σπήλαιο, το οποίο μέχρι σήμερα φέρει το όνομά του. Με τις σπάνιες αρετές του αναδείχθηκε κατά τον υμνωδό «κορυφαίος των Ασκητών και Θεοφόρων Πατέρων το καύχημα».Ο Όσιος Ακάκιος προέβλεψε και προείπε την κοίμησή του σε όλους τους υποτακτικούς που μόναζαν κοντά του. Ιδιαίτερα όμως στον μοναχό Αθανάσιο, ο οποίος έφθασε στο σπήλαιο του Οσίου από την σκήτη της Αγίας Άννης για να λάβει την ευχή του, είπε: «Εγώ τώρα Αθανάσιε, πηγαίνω στράτα μακρά και πλέον δεν θα βλέπουμε ο ένας τον άλλον. Να έχεις την ευχή της Παναγίας μας». Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του. Ευλόγησε έπειτα τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και κοιμήθηκε με ειρήνη την Κυριακή των Μυροφόρων, το έτος 1730 μ.Χ. και σε ηλικία εκατό περίπου ετών.ἈπολυτίκιονἮχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.Ἀκακίᾳ ἐμπρέπων Πάτερ Ἀκάκιε, καὶ λαμπρότητι βίου ἀστὴρ ὡς πάμφωτος, τῶν Ὁσίων μιμητὴς τῶν πάλαι γέγονας, καὶ χαρισμάτων θεϊκῶν, δαψιλῶς ἀξιωθείς, μὴ παύσῃ καθικετεύων, τὴν Παναγίαν Τριάδα, διδόναι πᾶσι τὸ θεῖον ἔλεος. ἈπολυτίκιονἮχος α’.Θαβωρείου φωτὸς ἐκζητῶν τὴν λαμπρότητα, ἐν τῷ ῎Αθω βιώσας ἀνεπαύσω πληρώτατα· Ἀκάκιε, Ἀγράφων τέκνον τὸ σεπτόν, ἀγλάϊσμα ὁσίων τὸ φαιδρόν· ὅτι εὐχαῖς σου καὶ ἁγίαις διδαχαῖς Μάρτυρας νέους καὶ ὁσίους ἀθλητὰς ἀνέδειξας. Δόξα τῷ σὲ αὐγάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ μεγαλύναντι, δόξα τῷ δείξαντί σε ἐν παντὶ διδάχον ἔνθεον. ... Δες περισσότεραΔες λιγότερα

Photo

View on Facebook

· Share

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΗΛΕΣΙΩΤΙΣΣΑ

2 years ago

Έχεις παρακολουθήσει την Βαϊφόρο;– Ναι από το σχολείο θυμάμαι…Καλά, πάλι καλά που το θυμάσαι… Τί έγινε εκεί; Εισήλθε ο Κύριός μας επί πόλω όνου στα Ιεροσόλυμα. Οι Ιεροσολυμίτες Τον υποδέχτηκαν;– Ναι, μετά βαΐων και κλάδων.Εκτός αυτού, έριξαν οι άνθρωποι τα άνθη κάτω στο δρόμο να περάσει ο Χριστός, οι κοπέλες βγάλανε τα πλεκτά τους, τα υφαντά τους και τα στρώσανε, οι άλλοι βγάλανε τα σακάκια τους και τα ρούχα τους και τα απλώσανε και πέρασε ο Κύριός μέσα στα Ιεροσόλυμα. Ναι;– Ναι! Μα ήταν ο Χριστός!– Όχι! Κάνεις ένα λάθος…Επί αυτών όλων, δεν πάτησε ο Χριστός, αλλά πάτησε ο γάϊδαρος του Χριστού που έφερνε τον Χριστό! Και αν λέγαμε τον κόσμο εκείνον, που Τον έκανε τέτοια υποδοχή: «Βρε τόσα έξοδα, τόση προετοιμασία, για να πατήσει ένας γάϊδαρος επάνω; Του κάνετε τέτοια υποδοχή του γαϊδάρου; Μα δεν ντρέπεστε; Δεν έχετε μυαλό;». Ποιά θα ήταν η απάντηση: «Δεν το κάναμε για τον γάϊδαρο αυτό. Δεν τα στρώσαμε για τον γάϊδαρο αυτά. Τα στρώσαμε για Εκείνον, που φέρει επάνω το γαϊδουράκι αυτό. Αυτός είναι, όχι το γαϊδουράκι». Έτσι ακριβώς είναι και στην περίπτωση του Κλήρου. Βλέπεις αυτόν τον αμαρτωλό Ιερεα; Όμως Ποιόν κρατάει στα χέρια του; Ποιόν μετάφερει; Εμένα, Εσένα, κάποιον άλλον; Ποιόν; Μεταφέρει τον Θεό! Έτσι και εσύ θα πας στον Ιερεα, Οχι για τον Ιερεα, αλλά για Αυτόν που φέρει ο Ιερευς… Και όταν ο Χριστός καταδέχεται να μεταφέρεται δια των αμαρτωλών χεριών του Ιερεα, όταν κρατάει το Άγιο Ποτήριο, ποιός είσαι εσύ και εγώ που θα πούμε, ότι εγώ δεν έρχομαι στην Εκκλησία,γιατί ο Ιερεας είναι αμαρτωλός; Κάνουμε λοιπόν λάθος, Μας γελάει ο Σατανάς και Μένουμε Μακριά από τον Χριστό… ... Δες περισσότεραΔες λιγότερα

Photo

View on Facebook

· Share

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

Καλώς ορίσατε!

Ο Παλαιός Ναός κατασκευάσθηκε το 1880 σε ρυθμό «Βασιλικό» και κατά πάσα πιθανότητα να ήταν κοιμητηριακός Ναός, αφού το χωριό ήτο πιο χαμηλά απ’ ότι είναι σήμερα .

Από μαρτυρίες γερόντων το Μηλέσιο αριθμούσε 99 Εκκλησίες Ορθοδόξων και μία Φραγκοκλησιά, δηλ. Καθολικιά. Υπάρχουν βέβαια τα θεμέλια από τα περισσότερα αυτά εξωκλήσια, όπως για παράδειγμα του Ενοριακού Ναού των Παμμ. Ταξιαρχών που χρονολογείται περί το 1770. Μέσα εις τον κυρίως Ναόν υπάρχουν κάποιες ανεκτίμητες αγιογραφίες της εποχής.

Στον παλαιό Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, από μαρτυρίες που σώζονται μέχρι και σήμερα, λέγεται ότι υπάρχουν λείψανα Αγίων και τα οποία βρίσκονται μέχρι και σήμερα, κάτω από την Αγία Τράπεζα του Κάτω Ιερού Ναού.

Οι εικόνες του Παλαιού Ιερού Ναού, βρισκόντουσαν στο υπόγειο, και περί το 1990, όταν εδιορίσθηκα νέος εφημέριος, τις μετακίνησα στον άνω Ναό. Επειδή, ήδη στο τέμπλο της εκκλησίας είχαν ήδη ξεκινήσει νέες αγιογραφίες, τις τοποθετήσαμε σε χώρους που στόλιζαν το Ναό.

Την εικόνα δεν της Παναγίας, την τοποθέτησα σε προσκυνητάρι, όπισθεν του Δεσποτικού Θρόνου, όπου την χαίρεται ο κσόμος που την προσκυνάει, λαμβάνοντας την Χάρη Της Αειπαρθένου Παναγίας μας.

Οι εικόνες είναι αγιογραφίες του 1886/1887 από Ιερομόναχο που εκατάγετο από τα Κόσκινα της Ευβοίας.

Σε κάποιες λειτουργίες, όταν ο γέροντας Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ερχόταν να λειτουργηθεί εις τον Ναό –το ησυχαστήριο του εβρίσκετο λίγο πιο πάνω από τον ως άνω Ναό-έλεγε ότι κάποια στιγμή το προσκύνημα θα γίνει μεγαλύτερο και από της Τήνου. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Ναός βρίσκεται σε ένα μικρό λοφάκι.

Στις 21/11/1993, περίπου ένα χρόνο μετά την κοίμηση του Γέροντα, άρχισε η εικότα της Παναγίας να μυροβλίζει από τα άχραντα χέρια της.
Αυτό το Μέγα Θαύμα της Θεοτόκου, συνεχίζεται μέχρι και σήμερα κατά διαστήματα. Ο πρώτος που διαπίστωσε το Θαύμα είναι ο κ. Εμμανουήλ Λίτσας, πρώην αστυνομικός και ψάλτης από μικρό παιδί στην εκκλησία.

Στις 21/11/1993, στην Θεία Λειτουργία των Εισοδίων της Θεοτόκου ο κ. Λίτσας από το πρωί είχε διακρίνει κάτι το παράξενο επάνω εις την εικόνα της Θεοτόκου. Στην «ενάτη ωδή, Την τιμιωτέραν των Χερουβίμ» με κάλεσε και μου είπε να προσέξω την εικόνα, και τότε….Ω ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΞΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ! Από το χέρι της έτρεχε, υγρό πολύ σαν από κάποιο δισκοπότηρο και ευωδίαζε ο τόπος με άρρητη ευωδία.

Αμέσως πήραμε την εικόνα εις το μέσο του Ναού, φωνάξαμε την αδελφότητα της Μονής του Παρακλήτου, και κατόπιν τον τότε Τοποτηρητήν της Ιεράς Μητροπόλεως κ.κ. Χρυσόστομον. Έπειτα κλειδώσαμε και ασφαλίσαμε την Ιερά Εικόνα σε σίγουρο μέρος

Από τότε μέχρι και σήμερα καταγράφονται πολλά και εξαίσια θαύματα της Μητέρας μας, της Υπεραγίας Θεοτόκου Μαρίας, η τοποεπανομαζόμενη «Μηλεσιώτισσα»

Αμέτρητα τα Θαυμαστά και Ένδοξα Θαύματά Της. Μαρτυρίες καταγράφοντα από ευσεβείς Χριστιανούς για άτεκνα ζευγάρια που δεν τεκνοποιούσαν και με την την επίκληση της Παναγίας Μηλεσιώτισσας μπόρεσαν και τεκνοποίησαν.

Καρκινοπαθείς βρήκαν ανακούφηση δίπλα στην Παναγίας μας, άνθρωποι με ψυχολογικά και πάσης φύσεως προβλήματα. Μαρτυρίες για θαύματα καταγράφονται κιόλας από την μακρινή Κύπρο. Εύχομαι η Παναγία μας να σας στηρίζει και να σας δίδει, πάντα τα προς Σωτηρία αιτήματα.

Ο Ιερατικός Προϊστάμενος του Ναού

π. Αθανάσιος Καρανάσιος